Gród Karmadur

Strażnik

* Uśmiechnąwszy się raz jeszcze popatrzył za odchodzącym, po czym wrota zamknąwszy na blanki murów wrócił okolicę Grodu obserwować. *

Siringa

*Szła wolno, potwornie już zmęczona. Droga konno niby nie daleka,lecz pieszo wracać z karczmy galimoryjskiej...to przesada. Jednak nie miała innego wyboru. Szła wolno, starając się cały czas nie myśleć o żadnych miejscach. Bała się, że znów wyląduje gdzieś niespodziewanie. Musiała iść i nie myśleć.
Jednak gdy ujrzała z daleka bramę, nie zdołała utrzymać myśli na wodzy. Przed nią znów powietrze zafalowało, a po chwili już jej nie było.*

Sir Keldorn

*Z oddali było widać sylwetkę jeźdźca, powoli zbliżającego się do grodu. Błękitne niebo i śpiew ptaków bardzo poprawiły mu humor. Dawno już tutaj nie był w oddali widział łańcuch górski gdzie jego dom się znajdował. Jadąc śpiewał sobie po cichu skoczne piosenki, które nie zawsze były na miejscu. Jednak sam podążał więc nikt tego nie słyszał.
Po jakiejś godzinie osiągnął swój cel i stanął naprzeciw bramy grodu Karmadur. Zsiadł z wierzchowca i krzyknął*
-Strażniku wpuście mnie do grodu abym mógł odpocząć i sił nabrać przed dalszą podróżą!!!

Strażnik

- Wejdźcie proszę. Zawsze jesteś Panie mile widzianym gościem. Dowódca ucieszy się na wasz widok. *rzekł otwierając bramy szeroko.* - Dawnoś u nas nie był. Witaj w Grodzie Panie. *rzekł z uśmiechem do Keldorna*

Sir Keldorn

-Oj dawno...-Sam nie pamiętam kiedy tu byłe...-Teraz gdym powierzył dowództwo w Wojownikach Nocy więcej czasu aby się gdzieś ruszyć...-Dlatego postanowiłem przyjechać w to miejsce gdyż zawsze na mnie kojąco działało...*to powiedziawszy uśmiechnął się i przeszedł przez bramę*
-Chciałem też grób Siri odwiedzić...-Dawno się z nią już nie widziałem...*dodał po chwili*

Imra

*Szła już spokojniej, choć uśmiech i radosne skry w oczach nadal gościły na jej twarzy. Mogła robić tyle rzeczy, na które nie mogłaby sobie pozwolić wcześniej. Zobaczywszy strażnika otwierającego bramę, przyspieszyła kroku. Chciała zdążyć nim ją zamknie, no i była ciekawa, któż to przybył tutaj.*
- Witaj Panie. *rzekła do strażnika z uśmiechem, po czym skłoniła się nieznajomemu* - Witaj i Ty Panie. Wspomniałeś o Siri. Już słyszałam to imię. Chyba chodzi o kobietę, co takie zamieszanie w karczmie zrobiła. Dowódca był wielce zdziwiony gdy ją zobaczył. Jakby ducha ujrzał. *zaśmiała się mówiąc to. Kilka innych spraw przemilczała, niech się kobieta nacieszy wolnością póki może*

Sir Keldorn

*Ukłonił się odwzajemniając powitanie*
-Witaj i Ty Pani...*następnie spojrzał na strażnika*
-Ale się u Was pozmieniało...*po tych słowach roześmiał się głośno*

Strażnik

- Czy ja wiem. Dzień jak co dzień. Tylko ostatni gości więcej. *zaśmiał się głośno, rozpraszany towarzystwem kobiety* - A tak poza tym, to po staremu. Nic się nie zmieniło.

Sir Keldorn

-Cieszę się żem tu przyjechał...-Odpocznę sobie...-I wyruszę w dalszą wędrówkę...-Gród wciąż stoi tak jak stał...-Nic go nie pokona...*uśmiechnął się do Strażnika*

Strażnik

- Ostańcie z nami długo Wam trzeba.
* Uśmiechnął się ponownie. *
- Podróż nie ucieknie, jak to mawiają. A jest jako rzeczesz, nic naszych murów ruszyć nie może, a Gród pewnikiem na wieki długie tu pozostanie jako teraz stoi.
* Wyprostował się dumnie jakoby dumny z samego faktu zamieszkiwanie Karmaduru. *

Imra

*Widząc znikome wręcz zainteresowanie jej osobą, wyminęła obu mężczyzn. Spokojnym krokiem minęła bramę, kierując się na trakt. Skoro była wolna... Ale wpierw musiała się upewnić. Poza tym mały spacer dobrze jej zrobi.*

Sir Keldorn

*Uśmiechnął się i rzekł*
-Czas pokaże ile tu ostanę, a teraz pozwól że udam się do karczmy odpocząć i się posilić...*Ukłonił się i ruszy w jej kierunku*

Imra

*Przebiegła obok strażnika, który miała właśnie zamykać wrota. Nie poświęciła mu nawet krótkiego spojrzenia. Miała ochotę zaszyć się gdzieś. Albo po prostu napić się tego dobrego trunku, którym została wcześniej w karczmie poczęstowana. Zwolniwszy nieco, ruszyła w stronę karczmy.*

Strażnik

*Przez chwilę zastanawiał się czy zamknąć wrota, czy zostawić jej otwarte na oścież. W końcu jednak zamknął wrota, zatrzaskując je głośno. Miał powoli dość ciągłego otwierania i zamykania. Nawet nie chciało mu się wchodzić na górę, by z blanków obserwować, czy ktoś się nie zjawi. Oparł się o bramę, rozmyślając o młodej kobiecie ze wsi*

Desthar

*Na trakcie pojawiła się niewysoka postać. Szła powoli, acz nie ociężale. Krasnolud zbliżał się ku bramie grodu. Już z daleka dało się go słyszeć.*
- ...hej, i sto beczek miodu! - *pod bramą zatrzymał się i spojrzał w górę.*
- Ty taaaaaaam na górze psia mać! Otwieraj piekielniku! Chyba ze mam sam se otworzyć!