Gród Karmadur

Nadienne

*Zawstydzona nieco takim przyjęciem nie śmiała patrzeć na strażnika. Cały ogrom Grodu onieśmielał ją. Także wzrok mężczyzny nie poprawiał jej pewności siebie, gdy tak stale błądził po jej ciele.*
- Dziękuję... Na pewno tu wrócę, gdybym zbłądziła *rzekła do niego uśmiechając się lekko, po czym ruszyła w głąb Grodu*

Strażnik

* Za odchodzącą chwilę patrzył, westchnąwszy lekko. Że też niewiasty takowe nie dla niego były. Uśmiechnąwszy się w koncu lekko poza bramę spojrzał, a nikogo nie zauważywszy na powrót ją zamknął i na blanki wrócił do obowiązków swych. *

Peatrisa

* Z wolna ku bramie młoda kobieta podeszła. Na głowie kaptur zarzucony miała lecz kiedy bliżek podeszła i głowę na mury zadarła ten na plecy się osunął twarz jakoby obcą a znajomą zarazem ukazując. *
- A więc to jest tenże Karmadur.
* Rzekła do siebie, po czym zawołała. *
- Jest tam kto? Otworzy mi kto wrota?

Nimorn

* Blisko bramy już będą wołanie usłyszał. Skinął tedy na strażnika, aby ten z murów w dół schodzić nie musiał, sam zaś do wrót podszedł otwierając je. Zdziwił się nieco niewiastę zobaczywszy, a że Uzdrowicielkę bardzo przypominała brwi lekko zmarszczył. Historię jej jednak po krótce usłyszawszy westchnął cicho do Grodu ją wprowadzając. *
- Będziesz musiała kiedyś mi dokładnie wszystko opowiedzieć.
* Rzekł jeszcze do niej po czym wrota zamknąwszy i głową strażnikowi skinąwszy ku wnętrzu Grodu ją poprowadził. *

Novisiliel

*Ot dwie osoby oddaliły się od bram, a tu kolejna już zmierzała od strony grodu prowadząc ze sobą konia. Elfka zatrzymała się w pewnym momencie i rozejrzała się w poszukiwaniu strażnika. Nigdzie go nie widząc, zmełła w ustach jakieś przekleństwo, stwierdzając, że pewnie właśnie teraz przerwę sobie zrobił. Wywróciła oczami, acz puścić tego płazem nie miała zamiaru. Zakrzyknęła głośno na całe swe słowicze gardło, a gdy głowę strażnika dostrzegła spoglądającą na nią z murów, niewinnie bramę wskazała. W czasie, gdy schodził na dół, a potem otwierał wrota, ona na wierzchowca swego wskoczyła i poprawiła się, aby siedzieć wygodniej w siodle. Widząc zaś po chwili trakt oraz lasy rosnące przy Karmadurze, uśmiechnęła się do siebie nieznacznie i łydki do boków konia przyłożyła stanowczo. Ten zatańczył w miejscu, po czym przed siebie ruszył najpierw powoli, a potem coraz szybciej. Po czasie pewnym elfki jak i zwierzęcia nie widać już było, a strażnik powrócił na mury zaraz po zamknięciu na powrót bramy.

Asuel

*Ponad powierzchnią drzew z olbrzymią prędkoscią szybował ptak o brązowym upierzeniu. Gdy zwierzę zbliżyło się już wystarczająco blisko do bramy, zaczęło nagle rozjaśniać białym światłem, powiększając się. Po chwili przemiana uległe końcowi, lecz nie wstrzymała pędu prędkości. Kapłanka z hukiem uderzyła w bramę, roznosząc po okolcy hałas. Asuel leżała pod wrotami chwilę zamroczona, jednak gdy odzyskała trochę trzeźwości umysłu, od razu rzuciła się do kołatki uderzając nią o bramę, by jak najszybciej przywolać strażnika. Nie było czasu...*

Strażnik

* Hukiem zaskoczon nieco do bramy z murów pospieszył. Brwi zmarszczył zastanawiając się cóże to za kołatanie nagłe tak się roznosi. Podszedłszy do wrót uchylił je kobiecie się przyglądając i przypominając sobie jak wyjeżdżała stąd z bratem a teraz sama wraca. * - Witaj Pani. Wejdźcie proszę. Kiej brat wasz?

Asuel

-Nie żyje... znowu. *Wydyszała* I musi tak pozostać! Muszę tego dopilnować!

Strażnik

* Popatrzyła na nią nie wiele rozumiejąc. Wrota szerzej otworzył, aby do Grodu ją wpuścić. * - Przykro mi Pani. Wejdźcie.

Asuel

*Gdy strażnik otworzył wrota, Asuel szybko przebiegła przez nie. Nie czekała na dalsze słowa. On musi być martwy. Nie można pozwolić na kolejne wcielenie. Biegnąc, nie zauważyła wystającej płyty na chodniku na dziedzińcu. Upadła bezwładnie na ziemię. Chwilę leżąc podniosła się. "Kolejny już raz upadłam"-pomyślała. Miała nadzieję, że zdąży dotrzeć do jego mieszkania w Grodzie przed czasem*

Strażnik

* Poparzył jeno za odbiegającą kobietą. Już miał ruszyć ku niej kiedy upadła, lecz szybko się podniosła kontynuując bieg w stronę centrum Grodu. Wzruszył jeno więc ramionami, po czym wrota zamknął i na mury powrócił do obowiązków swych. *

Nimorn

* Podprowadziwszy konia pod bramę skinął na strażnika. Kiedy ten podszedł bramę otworzyć wskazówki mu przydzielił, sam zaś Belegola dosiadł i poza Gród wyjechał. Po chwili znikał już w oddali słysząc jedynie trzask wrót zamykanych. *

Novisiliel

*Spomiędzy drzew lasu rosnącego wokoło grodu koń się wyłonił. Nie śpieszył się jakoś bardzo, najwyraźniej jeźdźcowi nie zależało na szybkim dostaniu się do Karmaduru. W końcu zawsze tak się pędzi traktem w te i we w te, że nie ma się czasu na poobserwowanie natury. Jednak Melhil był ruchliwym zwierzęciem i nie był zbytnio zachwycony tym, że każe mu się wlec nogę za nogą, ale zapewne elfka potrafiła sobie z nim poradzić. Wierzchowiec zaś jeno ze złośliwą satysfakcją wsłuchiwał się w gałązki miażdżone pod jego kopytami. Nic innego i tak nie mógł zrobić, coby swą irytację wyładować.
Kobieta stanowczo trzymała wodze w swych dłoniach o długich palcach. Płaszcz jej zielony układał się jeszcze na zadzie wierzchowca, a pod szyją jej długą spięty był broszą w kształcie pióra w kolorze czerni z przebłyskami granatu. Pod spodem koszula biała rozsznurowana nieco była, na, tyle aby rozchełstana była, a nie ukazywała kobiecych zaokrągleń. Zaś przy pasie spodni, które w tym samym odcieniu były, co i płaszcz, miecz w jaszczurze spokojnie spoczywał i jeno rękojeść jego w słońcu lśniła. Elfka głowę uniosła, gdy przed bramą grodu się znalazła i włosy jej czarne, w dwie kitki związane do tyłu odrzucone zostały. Nieco krytycznym wzrokiem zmierzyła stworzone tu i ówdzie pajęczyny, lecz miast skomentować to, na strażnika zakrzyknęła, aby jej otworzył. Chwila jedna, dwie, może nawet trzy minęły i kobieta łydki do boków wierzchowca przyłożyła, by ten do grodu wkroczył. Brama zaś zatrzasnęła się za nimi na powrót.*

Nadienne

*Przybiegła pod bramę zdyszana, słowa niezdolna wymówić. Strażnik widząc, iż coś ważnego ją goni, głową jeno skinął i bramę otworzył. Nadia szybko dalej ruszyła, słysząc już z oddali jak brama się za nią zamyka*

Isztar

* Pod bramą pojawiła się postać okryta szmaragdowym płaszczem. Przy jej nogach leżało ciało jakiegoś wojownika. Lekko zniecierpliwiona wyciągnęła rękę i walnęła kilka razy kołatką u drzwi. Następnie nakreśliła jakieś dziwne znaki na głowie wojownika i rzekła.*
- To powinno dać nam jeszcze trochę czasu. Mam nadzieję że się kiedyś jeszcze spotkamy.* skończywszy mówić pocałowała jego prawą rękę i otuliła go szczelniej płaszczem który on miał na sobie.*