Gród Karmadur

Nimorn

* Otworzył oczy czując czyjś oddech na twarzy. Ujrzawszy nad sobą Belegola rozejrzał się wokół. Leżał na trawie. I bolały go trochę plecy. Musiał wczoraj spaść tutaj z konia usnąwszy w siodle. Podniósł się nieznacznie. Od Grodu dzieliło go kilka chwil szybkiej jazdy. *
- Eh, nie mogłem to już wczoraj dojechać do bram?! * Mruknął sam do siebie. Dosiadłszy konia ruszył traktem. Dojeżdżając do bram skinął strażnikowi głową i podziękowawszy za otwarcie wjechał do Grodu. *

Norticus

*Podjechał pod bramę i krzyknął*
-Strażniku otwórz bramę! Pilnie wyjechać muszę a czas jest ważny w tej sprawie.

Nimorn

* Strażnik popatrzył na wyjeżdżającego i bez słowa otworzył wrota przepuszczając go. Skinął głową przejeżdżającemu obok i bez słowa zamknął wrota za nim. *

Norticus

-Dziękuje!!
*Krzyknął i pognał ku zachodzącemu słońcu, a kopyta Ferry wzbijały tumany pyłu.*

Sir Keldorn

*Podjechał konno do bramy, poklepał Huragana po szyji, następnie zsiadł z niego i podszedł do niej, widząc że jest zamknięta udeżył w nią kilka razy pięścią* - jest tam kto! - *zawołał *

Nimorn

* Strażnik wychylił się zza murów spoglądając na przybysza. *
- Ja jestem. A kim, Panie, jesteś Ty?

Sir Keldorn

Jam Sir Keldorn *skinął głową* - przyjechałem na zaproszenie Pani tego grodu.

Nimorn

* Zszedłszy do bramy otworzył ją. Skłoniwszy się lekko rzekł. *
- Wejdź, Panie. Rozgość się na dziedzińcu i wokół niego. Zaraz wyślę posłańca do Pani Grodu o twym przybyciu.
* Przepuściwszy przybysza zamknął bramę i ruszył wysłać posłańca do Pani. Spełniwszy obowiązki wrócił na posterunek. *

Sir Keldorn

Dziękuję Panie, Huragan chodź idziemy *koń ruszył za Keldornem i razem minęłli bramę*

Phermus · Gość

*Znużony, po dość długiej i ciężkiej podróży, ujrzał wreszcie ogromne, pięknie zdobione wrota. Wrota Grodu Karmadur. Uśmiech wykwitł na jego zmęczonej twarzy, a w oku pojawiła się iskra ciekawości. Podjechał powoli na swym białym rumaku Vilendo i krzyknął:*
-Straż!!! Otwierać!!! Jam jest Phermus i przybywam na zaproszenie Wielmożnej Pani.
*Zza zamkniętych wrót nie dobiegał żaden dźwięk.*

Norticus

*Póżną nocą do bramy z wielkim trudem dojechał koń. Jego stan był tragiczny. W wielu miejscach widać było głębokie rany i brak skóry. Stan jeźdźca był nie lepszy, ledwo trzymał się w siodle, a stan jego odzienia wskazywał na stoczoną niedawno ciężką bitwe. Stanąwszy przed samą bramą Ferra parsknęła kilka razy. Starzec resztkami sił zdołał uderzyć we wrota poczym spadł z siodła. Upadek odsłonił jego dotąd ukrytą pod kapturem głowę. Była jakby czarna, wysuszona a na twarzy malował się przykry grymas, powstały prawdopodobnie pod wpływem wielkiego cierpienia. Co najdziwniejsze, krew nie lała się już z ran*

Nimorn

* Wyjrzawszy zza murów ujrzał dwóch mężów na koniach. Jeden właśnie załomotał do wrót, a sylwetka jego była znajoma. Po chwili leżał już na ziemi, a strażnik szybkim krokiem znalazł się przy bramie wraz z pomocnikami. Otworzywszy ją rzekł do Phermusa. *
- Wejdź, Panie, do Grodu i rozgość się, jeśliś przez Panią zaproszon. * Po czym pochylił się nad leżącym i sprawdziwszy, że żyje nakazał pomocnikom zanieść go do Domu Uzdrowicielki. Kolejnemu zaś koniem zaopiekować się nakazał, a gdy wszyscy w Grodzie się znaleźli rozejrzał się wokoło i zamknął wrota. *

Nimorn

* Podjechawszy do bramy skinął strażnikowi trzymającemu już otwarte wrota. *
- Nie długo pewnie wrócę. * Rzekł uśmiechając się do niego i ruszając z kopyta przed siebie, słysząc za sobą zamykanie wrót. *

Nimorn

* Wolnym tempem, aby nie urazić lekkiej rany na brzuchu, podjechał do bramy. Zobaczywszy go strażnik otworzył wrota, a gdy Dowódca przejechał natychmiast je zamknął. *

Norticus

*Podjechał pod bramę i zawołał.*
-Otwórzcie bramę Panie!