Gród Karmadur

Astelion

Moje oczy płonęły zachwytem na twarzy widniał lekki uśmiech a w głebi siebie byłem zachwycony móc wejść w mury Grodu Karmadur i być jej pełnym obywatelem...
-Oto jestem, ja ktory przepłynąłem ocean, pokonał góry, pokonał Czerwonego Smoka Adragora i doszedł tu właśnie tu o własnych nogach by kontynuować to co zaczął moj ojciec! *Wypowiedziałem te słowa z entuzjazmem* Zaplanowałem ze poprowadzę armie ku chwale i i zwycięstwa w imię Karmadur i Pokoju!

tatsu

*kiwając się w siodle, postać owinięta w czarny płaszcz zbliżała się ku bramie. Powolny, rytmiczny stukot kopyt niósł się po okolicy cichym echem. Kary koń zatrzymał się przed odrzwiami i parsknął, dając jeźdźcowi znak, iż dotarli na miejsce.
Postać drgnęła, puściła wodze i odrzuciła kaptur z głowy, ukazując strażnikom bladą, wychudłą twarz z białymi, niewidomymi oczami.*
- Miano moje - zawołała - Tatsu Rybiooka! Czy znajdzie się kąt, w którym zmęczony wędrowiec mógłby spocząć przed dalszą podróżą?!
*Dłonie położyła na łęku i lekko pochyliwszy głowę, oczekiwała na odpowiedź*

Nimorn

* Strażnik wychylił się ponad blankami, a spojrzawszy w dół zamyślił się na chwilę. Pod nieobecność dowodzących on miał decydować czy wpuścić przybywających. Ale Pani coś mówiła o tej postaci. Zszedł na dół i otworzył wrota. *
- Wjedź, Pani. Rozgość się przy dziedzińcu. * Rzekł przepuszczając przybyłą. *

tatsu

*uśmiechnęła się delikatnie i pochyliła w siodle, wciskając do rąk strażnika sakiewkę z pieniędzmi*
- Dzięki Wam, dobra istoto - rzekła cicho. - Weźcie je i wydajcie mądrze.
*Wyprostowała się, uśmiechnęła jeszcze raz i naciągnęła kaptur na głowę, skrywając pod nim twarz.*
- Wsith Thyr - szepnęła do wierzchowca klepiąc go po szyi.
*Kary ogier ruszył stępa, powoli mijając strażnika i bramę*

Siringa

Strażnik wziął nieco zmieszany sakiewkę. Zamknął bramę za damą, poczym wrócił na swe miejsce myśląc o kolejnej wizycie w karczmie.

Siringa

* Czarodziejka wraz z Nimornem podjechali wolno do bramy. Siringa zastukała szybko czekając na strażnika. Mężczyzna pojawił się szybko otwierając wrota. Skłonił się nisko przepuszczając ich. *

Nimorn

* Podjechał do strażnika, który widząc go nadjeżdżającego otworzył bramę. *
- Wyślij posłańca do Pani Grodu, niech jej przekaże, że czekał na nią będę przed galimoryjską karczmą. * Zobaczywszy gest zrozumienia strażnika wyjechał z Grodu i minąwszy strażnicę puścił konia galopem, pozwalając, aby wiatr rozwiewał jego włosy, a pęd powietrza wyciągał myśli z jego głowy. Tego potrzebował. Po chwili nie było go już widać. *

Siringa

* Podjechała pod bramę dając znak strażnikowi by ją otworzył. Uśmiechnęła się do niego, po chwili znikając na trakcie*

Nimorn

* Polnym traktem do Grodu zmierzały dwie sylwetki. Kiedy podjechali bliżej strażnik rozponawszy Novi i Nimorna otworzył na oścież wrota przepuszczając ich, po czym szybko i starannie je zamknął. Jeźdźcy tymczasem skierowali się do stajni. *

Siringa

*Wróciwszy na trakt pospieszyla pęd konia by jak najszybciej dotrzeć do Grodu. Jadąc ochłonęła z emocji. Była jednak potwornie zmęczona, marzyła jedynie o tym by iść spać. Podjechała do bram wołając strażnika. Gdy ten się w końcu zjawił szybko otworzył wrota wpuszczając ją do środka. *

Novisiliel

*Podjechała na koniu do bramy. Skinęła strażnikowi głową czekając , aż otworzy wrota. Uśmiechnęła się nieznacznie dostrzegając w końcu trakt. Przycisnęła łydki do boków swego konia i pochyliła się trochę do przodu. Melhil zarżał cicho i ruszył najpierw powoli, a potem coraz szybciej mijając bramę. Po chwili koń i elfka zniknęli strażnikowi z oczu, który zamknął wejście do Grodu*

Nimorn

* Z daleka zakrzyknął na strażnika, aby bramę otwierał. Ten szybko wykonał polecenie, tak, iż wojownik niewiele ledwie zwolnić musiał. Pędząc skinął przelotnie strażnikowi po czym zniknął w dali. *

Thingol · Gość

*Niepewnie podjechał na koniu, rozglądając się na boki... Zatrzymał się przed bramą, zeskoczył zgrabnie z Trafa i przyjrzał się bramie. W końcu zastukął kołatką trzy razy.*

Siringa

Strażnik mruknął coś pod nosem ignorując walenie do drzwi bramy. Po chwili wstał słysząc ponowne kołatanie. Westchnął cicho i wyjrzał z muru na przybysza. Dostrzegł jeźdźca: z niechecia zszedł po schodkach na dół. Uchylił bramę patrząc na przybysza.
- Kim jesteś Panie i co cię tu sprowadza? - zawołał do nieznajomego.

Thingol · Gość

*Ściągnął kaptur, spojrzał na ospałego strażnika, niebardzo podobalo mu się jego lenistwo, ale odpowiedział spokojnie:*
- Thingol mi na imię, ciekawość mnie sprowadza i zaproszenie twej pani, Lady Siringi.