Gród Karmadur

Imra

- Jesteś taki dobry dla mnie... *uśmiechnęła się rozczulająco* - Jak nikt inny. Ale ja nie ma gdzie iść. Nie mam już domu. Uciekłam i nie mogę wrócić. Jestem wolna. *zaśmiała się gorzko* - I nie mam gdzie pójść... *uniosła w górę ręce, w geście mającym coś oznaczać, ale po drodze zapomniała chyba co, co w rezultacie zaowocowało kolejną utratą równowagi* - Nikt mnie już nie zechce. Nikt.

Threzgol

*Na początku był zaskoczony wyznaniami Imry, jednak zaraz potem zwrócił uwagę na to, co ludzie nie raz mówili w alkoholowym zwidzie. Nie mógł się jednak oprzeć, aby przy obejmowaniu jej nie dać malutkiego kroczka bliżej.*
-Nie mów tak. Zaprowadzę Cię do zajazdu. Tam będziesz mogła się przespać, a rano porozmawiamy, dobrze?

Imra

- Do zajazdu? *powtórzyła za nim* - Nie chcę być sama. A ty jesteś taki dobry dla mnie, taki miły... *uśmiechnęła się, pozwalając się obejmować* - Zostaniesz ze mną? *spytała patrząc na niego, swymi roziskrzonymi oczyma, które bardziej lśniły blaskiem wina niż gwiazd*

Threzgol

-Dobrze, zostanę z Tobą *szepnął gładząc dłonią jej włosy* Ale musisz iść odpocząć, a rano odbędziemy poważną rozmowę *Normalnie miał w zwyczaju wykorzystywać takie momenty, ale przy każdym spojrzeniu na Imrę mięknął. Nie miał zamiaru wykorzystać tej chwili. Wręcz przeciwnie. Jego celem było po prostu odniesienie nowopoznanej kobiety do łóżka, w którym mogłaby przespać pełny wrażeń dzień*

Imra

*Uśmiechnęła się miękko słysząc słowa kapłana, nadal pozwalając się obejmować. Uśmiech nie zniknął, gdy poczuła jego dłoń na swych włosach. Nikt przedtem nie dotykał jej w ten sposób. Wychowywana na Ammasrę, praktycznie nie miała dzieciństwa. Była przygotowywana do objęcia swej funkcji. Poza tym urodziła się jako Anneira, wybrana do założenia nowego rodu w Kandeharu. Oczywiście o ile by przeżyła zaloty wybranego dla niej partnera. Ale nikt nie okazywał jej czułości.*
- To dobrze. Chodźmy zatem. Tylko wezmę jeszcze trochę tego karmazynowego napoju. Tak rozkosznie rozgrzewa...

Threzgol

*Jęknął z cicha jeno słysząc jakie to zapotrzebowanie ma kobieta na wino. Nie powiedział na to jednak nic, lecz ruszył w ciszy do głównej izby karczmy*