Gród Karmadur

Peatrisa

- Naprawdę? *spytała rumieniąc się przy tym. Jakoś nigdy nie miała śmiałości do mężczyzn.* - Ale nie mam czym zapłacić... *westchnęła cicho* - Chyba, że... Podróżujecie dużo? *spytała nieśmiało, w dłoni ściskając prezent od karczmarza*

Mavair

*Prychnął cicho słysząc o zapłacie.*
- Co ja? Chłop jestem, żeby za pieniądze robić? Z dobrego serca będę pracować, wszak to dla Grodu dobra... A moja wędrówka chyba nijak ma się d tej sprawy. *Wyprostował się i na Erian pytająco spojrzał przyzwolenia szukając. Nie weźmie mu za złe? Nie obrazi się? Zemsty szukać nie będzie?*

Erian

*Wzruszyła ramionami na słowa Mavaira, uśmiechnęła się doń szeroko i głową pokręciła. Już chciała wychodzić i samej na spacer po grodzie sie udać, ale wzrok przeniosła na tę, która do izby weszła i o pomoc prosiła.* -Pani... Od niedawna jestem w grodzie, pojęcia nie mam kimżeś jest, a tym bardziej kim Beatrice... Rozumiem jednak, że każden kto tu przebywa przyjacielem jest Pani Grodu, tedy i mym przyjacielem być winien. Zatem pomocą służyć mogę, jeśli tylko przy okazji gród poznam lepiej... *I tak do roboty nie miała za wiele, a pobyt tutaj za rodzaj odpoczynku traktowała, jednak nudą chyba by wiało... A tutaj taka okazja.* - Nie wiem tylko czy me umiejętności przydać się do czego mogą... *Skinęła jej głową.*

Peatrisa

- Dziękuję i Tobie Pani. *dziewczyna uśmiechnęła się ciepło, z wdzięcznością.* - Niestety nie dane mi było poznać Pani Grodu. Zginęła zanim tutaj przybyłam. Z tego co wiem, jej ciało spłonęło na stosie, za kaplicą. A w samej kaplicy we wnęce, spoczywają jej prochy. Jeśli chcecie, zaprowadzę was tam. *uśmiechnęła się* - A i miło będzie mieć towarzystwo.

Erian

*Zamurowało ją nieco...* - Jak to...? Czyż Panią Grodu nie jest Siringa? Toć niedawnom z nią się widziała! Dobrze się trzymała... *Przerwała w połowie zdania niepewna czy rozmawiają o tej samej osobie... Rękę jednak wyciągnęła w stronę kobiety.* -Erian. Przyjemnością będzie pomocy udzielić...

Peatrisa

- Peatrisa. I mnie przyjemnie będzie w waszym towarzystwie. *uśmiechnęła się, choć zaraz uśmiech zbladł* - Owszem, tak brzmiało jej imię. Ale przecież niemożliwe, by ktoś z grobu powstał. Przecież jej ciało spalone było. Nadal widać wyraźnie miejsce, gdzie spłonął stos z jej ciałem. Czy na pewno ją widziałaś? *spojrzała na kobietę z zakłopotaniem*

Erian

*Próbowała uspokoić rozkołatane serce. Jeszcze niedawno przecież...* -Tak, ona to była... Albo tak przynajmniej sama siebie nazywała. Toć ona wskazała mi drogę tutaj... *Zawiesiła głos, by po chwili ciszej dodać* Prowadź zatem, tuż za Tobą będę szła...

Peatrisa

- Wiem, że w parku jest posąg przedstawiający Panią Grodu. Pokażę wam. *uśmiechnęła się. Nie tracąc czasu skierowała się ku wyjściu. Czuła się zakłopotana i zmieszana. Nigdy nie spotkała nikogo, kto by wrócił zza grobu. Ale jeśli to prawda... Nic nie działo się bez powodu.*

Erian

*Ruszyła za kobietą, ciekawa była co też się stało... I jak to możliwe, że Siringa nie żyje. Skinęła głową na pożegnanie Mavairowi, uśmiech blady mu posyłając. Drzwi cichutko skrzypnęły, zatrzaskując się za nią.*

Mavair

- Wszyscy mnie zostawiają... Nikt nie zwraca uwagi na uczucia przybłędy... *Żałośnie jęczał przez chwilę, a potem stukną lekko głową w blat i nakrył ją ramionami. To, że zostawiają go, bo towarzyskim dość nie jest, nie było dla niego wiarygodnym. Przecież składa pieśni wesołe... Niekiedy nawet sens posiadające.*
- A jak umrę to będą się pytali "Kto?"... Nie. Nawet nie spytają, Nie dowiedzą się...

Nimorn

* Drzwi skrzypnęły cicho, gdy do wewnątrz wszedł. Rozejrzawszy się uśmiechnął lekko pod nosem widząc postać siedzącą z głową rękoma przykrytą. *
- A Ty tu nadal siedzisz? - zaśmiał się lekko - Powietrza świeżego zaczerpnąłbyś czasem, a nie jeno wino popijasz. Czasem i mała przerwa zdatna.
* Do szynku podszedłszy do karczmarza się uśmiechnął. *
- Witajcie. Cosik pustki ostatnio tu chyba. Tedy podaj mi wina nieco.

Nimorn

* Wino od Karczmarza otrzymawszy usiadł za stołem. Wyglądając przez okno i obserwują ruch w Grodzie, sączył powoli trunek. Kiedy ten się skończył wstał, uśmiechnął się lekko na postać skuloną spojrzawszy, a kufel gospodarzowi odniósłszy skinął mu głową z uznaniem i wyszedł. *

Mavair

*Za długo siedział opierając czoło o blat. Zasnął nawet może. Jednak teraz z pełnym cierpienia jęknięciem użył karku i podniósł głowę.*
- Żem... hmm?
*Zaczął masować zaczerwienione czoło i zajrzał do kufla. Cokolwiek pił, musiało wyparować, zaschnąć i zniknąć, bądź sfermentować i uciec, kufel bowiem ział pustką.*
- Dobre.
*Mlasnął suchym językiem i potrząsnął naczyniem, w razie gdyby jakaś kropla uchowała się na dnie. Niestety kufel musiał odłożyć - musiało uciec...*
- Zapłacę pothhh.... heeem... Potem.
*Stłumił czknięcie i wstał powoli i z widocznym cierpieniem w ruchach, opuścił przybytek.*

Siringa

Weszła ostrożnie do środka, bojąc się, że zastanie pustki, jednak wnętrze wyglądało zadbane i jakby oczekiwało przybycia gości. Odetchnęła z ulgą. Nie czekając na nieznajomego, podbiegła do kuchni sprawdzić, czy ktoś tam jest i zamówić posiłek. Może i nieuprzejme by to było, ale cóż... w końcu była u siebie i mogła sobie na to pozwolić. Wyprostowała się, poprawiła szal na ramionach, który dzisiaj był wyjątkowo niesforny, po czym uśmiechnęła się szeroko widząc krzątającego się karczmarza.
- Gościa mamy, przygotuj proszę posiłek. Tylko szybko, proszę. - Nie czekając na odpowiedź wróciła do głównej sali, by powitać gościa, rodzinę Nimorna.

Nissaporth

* Szybkim krokiem wszedł do przybytku, szybciej nieco oddychając po krótkim biegu. Kiedy po sali rozejrzawszy się kobietę ujrzał podszedł do niej i lekko skłonił się. *
- Wybacz Pani, iże imieniam swego nie wyjawił. Nissaporth ono, acz wielu jeno Nissa wymawia, tedym się przyzwyczaił. Piękny gród tu macie i wszelakie opowieści przy nim bledną.
* Uśmiechnął się lekko dłoń jej ujmując i delikatnie całując na powitanie. *