Gród Karmadur

Karczmarz

* Biegiem prawie jadło i napitek przez karczmę niósł samemu trochę niezręcznie się czując. *
- Wybacz Pani, iże długo trochę to trwało, jeno mięso sarny pyszne w smaku lecz przyrządza je się długo. Mam tedy nadzieję, że i do smaku Ci przypadnie i posili snadnie.
* Rzekł do kobiety tacę przed nią stawiając. Skłoniwszy się spojrzał jeszcze szybko na młodzieńca podziwiając jego szybkość trzeźwości odzyskiwania, po czym za szynk powrócił przeszkadzać gościom w rozmowie nie chcąc. *

Mavair

*Westchnął lekko, jakby z żalem.*
- Czemu mnie żadna kobieta wiary dawać nie chce. przecież ja na niczyją cnotę nie nastaję... *Wbił wzrok w ścianę, tuż nad uchem rozmówczyni, by przypadkiem kłamu nie zdradzić.*
- A i z tym "panem" moglibyście, Pani, skończyć. Nikt mnie tak nie nazywał i nazywać nie ma zamiaru. Za imię mam Mavair, po wuju chyba, ale zwą mnie Sianowłosym... O! Przez to... * Wstrząsnął raz wtóry grzywą, jego znakiem po karczmach i szlaku.*
- A wy, Pani? Jak inni bogowie się do was zwracają?

Erian

-Dziękuję mości karczmarzu.*Rzuciła w stronę gospodarza. Odpięła od uda pasek skórzany, przy którym sztylet był przytroczon. Wzięła go do ręki i gładko odcięła kawałek mięsiwa. Bezpretensjonalnie w palce wzięła ów kawałek i skosztowała odrobinę. Wybornie smakowała potrawa, tedy cały kawałek do ust wpakowała, oblizując się jak kotka. Kolejny kawałek odkrajać poczęła* - I właśnie Panie, to może jest problem...*Próbowała jego wzrok złapać...* Bo gdybyś nastawał, a może raczej prawdę mówił, tedy może i o kłam żadna panna by Cię nie posądzała. Wiesz... Szczerość często jest wynagradzana...*Mruknęła cicho, głośniej zaś dodała.* Bogowie? Jeszczem żadnego boga na tym ziemskim padole nie spotkała, jeśli jednak komplementem miało to być, żeś mię z bogami zrównał, tedy dziękuję. *Kolejny kąsek mięsiwa do ust wzięła. Jedną rękę brudną w jedzeniu miała, w drugiej zaś sztylet, którym bawiła się, sarninę dźgając co i rusz.* - Erian... Eri możesz mi mówić, Mavairze Sianowłosy.*Z rozbawieniem czuprynę obserwowała, jednak wzrok niżej przeniosła, by w oczy zajrzeć mężczyźnie.*

Mavair

*Wyboru nie miał... Musiał spojrzeć jej w oczy. Ach... Cóż to były za oczy. Strofujące jakby. A gadanie o szczerości? Może odbiłoby w psychice trwalszy ślad, gdyby za postać obrało jakowąś gładką dziewkę. niekoniecznie szlachciankę...*
- Więc, Eri...an. Co sądzisz o Grodzie? Podoba Ci się tutaj? *Rozpaczliwie usiłował naprawić swój wizerunek, albo chociaż go nie pogarszać. Rozpaczliwie także rozmowę podjąć próbował, lecz co chwila zerkał na sztulet w mięsiwo godzący.*
- Ee... Wiele pięknych rzeczy można tu ujrzeć,

Threzgol

*Gdy wkroczyli do izby, udali się w prost do szynkwasu, gdzie Threzgol coś mówiąc karczmarzowi dał równocześnie kilka złotych monet. Gospodarz zaraz potem podał mu wino i dwa kieliszki. Były kapłan chwycił je i uśmiechnął się do Imry, którą poprowadził w stronę wyjścia*

Erian

*Kilka plastrów odkroiła i po kolei do ust je sobie wkładała, kawałek po kawałku, tak by smaku wyśmienitego szybko się nie pozbyć.* -Gród? Imponujący, zaiste... Chociaż właściwie niewiele widziałam jeszcze. Po przyjeździe pierwej wypocząć chciałam - dostałam pokój z widokiem na dziedziniec, co mię uradowało. Gdy się przebudziłam na poszukiwania karczmy poszłam, przez park przeszłam by tutaj dotrzeć, strawy jakiej i napitku skosztować... A tutaj, Ty siedzisz.*Brew jedna podskoczyła ku górze...* Cóż zatem za piękności można tu ujrzeć?* Upiła soku ze szklanicy, kawałek mięsiwa między palce wzięła i wtedy dopiero nietakt swój zauważyła. Wolną ręką talerz podsunęła delikatnie w stronę mężczyzny...* A może skosztować pragniesz? *Plaster zniknął w ustach kobiety.* Mmm... Palce lizać...

Mavair

*Pokręcił przecząco głową widząc podsuwany talerz. Niedawno chyba jadł, a odgłosy z żołądka ustały po kilku łykach trunków napotkanych. Cosik tknęło go, więc zaraz ręką gąsiorek odnalazł.*
- Gospodarzu! Jeśli rozpoznacie co tam było i na powrót gąsiorek napełnicie, kiesą ze srebrem się będziecie mogli pochwalić... * Naczynie przed sobą postawił, tak by ślepek tych pięknych nie zasłonić przypadkiem.*
- Piękności, hę? Nie wiem na pewno, lecz Dowódca Grodu lustro mieć powinien. Możny w końcu jest...

Erian

*O mały włos się nie zakrztusiła słowa mężczyzny słysząc. Rumieniec lekki lico oblał. Śladu zmieszania po sobie nie chcąc pokazać rzekła.* - Jeśli zwierciadło jedyną pięknością tego Grodu jest, tedy włości te ubogie w piękno... A w to wierzyć mi się nie chce.*Szklanicę z sokiem do ust przysunęła, upiła jednak niewiele.* A już myślałam, że przewodnika po grodzie znalazłam, widać jednak jeno w karczmie siedzisz i dziewki gadkami gładkimi obdarzasz.*Zabębniła palcami o blat stołu, uśmiech z ust jej nie schodził.* -Chyba, że mię oczy i słuch mylą... Wyprowadzisz mnie z błędu? Czy trwać mam w przekonaniu żeś łatwych kąsków szukasz? *Wzroku zeń nie spuszczała ani na chwilę, uśmiech lekki igrał na bladych ustach.*

Mavair

- Taka gadka gładka, jako rozmówczyni lico... A co? Może wina na mnie spoczywa, żem jeno młodzik, co się kobiecym wdziękom zauroczyć daje? *Uśmiechnął się zaczepnie, wyzywająco, mniej więcej łobuzersko i włosy znów palcami przeczesał. Coby się porządnym nie wydać... Spięty był pod spojrzeniem Erian. Onieśmielała go wielce, lecz trunki odwagi dodawały. Czyli mniej więcej normalnym był w tej chwili, acz alkohol z każdą chwilą od głowy odpływał.*
- Przeca ja jeno po szlakach wędruję, to i nie dziw, żem się ucieszył na twój widok...

Erian

*Uśmiechnęła się szeroko do mężczyzny.* - Toć i ja uradowana jestem, że spotkałam męża, który słowem cuda działać potrafi... *Puściła do niego oczko zaczepnie, palce wylizując po skończonym posiłku. Chwyciła za szklanicę z sokiem i wychyliła ostatnie krople... Odstawiła naczynie na blat stołu, oparła się wygodniej.* - Duszno w izbie się robi, a wygląda, że na zewnątrz znacznie jest przyjemniej... Pani tego Grodu rozgościć się kazała. Znasz te włości na tyle by wskazać mi odpowiednie, gdzie kąpiel wziąć można, zmęczonym ramionom dać odpoczynek i pozwolić sobie na chwilę nieroztropności? *Przeniosła wzrok gdzieś ponad głowę Mavaira i niewinnie ślepiami przewróciła. Oparła łokieć o blat stołu, brodę o dłoń opierając... Spojrzenie błądziło gdzieś za plecami mężczyzny, co jakiś czas na nim uwagę swą koncentrując.*

Mavair

-Kąpiel... To chyba łaźnie będą. *Zamyślił się dosyć poważnie. Na szlaku łaźni nie było i nie ma, a na to żeby była to się nie zanosi. Strumyki to co innego. Chłodna, orzeźwiająca woda. Ale żeby się w wodzie gorącej taplać? I parą oddychać...*
- W centrum pewnikiem, więc niedaleko... Tam się zawsze dziewczęta z wiadrami szwend... kręcą. Trafisz na pewno. *W pełni nie wiedział co się w takich łaźniach robi. Ale słyszał, że tam się ludzie zbiorowo kąpią, to i nie chodził.*

Erian

- Dzięki Ci zatem... Nie o łaźnie mi jednak szło, a jezioro jakieś przy grodzie, w którym można i przepłynąć się nieco... *powiedziała od stołu wstając.* Pierwej jednak gród obejrzeć chcę, by poznać to o czym tak wiele słyszałam i sprawdzić, czy wieści owe z prawdą się nie mijają... *Chwyciła za sztylet, który nadal na tacy tkwił, w kawałku sarniego mięsa. Wytarła go o kant stołu z resztek mięsiwa i schowała tam gdzie jego miejsce.* - Jeśliś pokazać mi chcesz gród uradowana będę, jeśli jednak rozkosz wina chętniej na Ciebie działa i twemu sercu bliższa, tedy na zdrowie! * Posłała mu uśmiech i obróciła się w stronę szynku* -Dziękuję karczmarzu za posiłek syty, acz porcyje iście krasnoludzkie dajesz.*Skinęła głową gospodarzowi i ruszyła w stronę wyjścia, oglądając się czy aby Mavair postanowił iść z nią czy też nadal rozkoszom winnym oddawać się będzie.*

Peatrisa

- Pomóżcie Panie, proszę. *rzekła prosząco, zaraz po tym, gdy już w progu zobaczyła za szynkiem karczmarza* - Wy wiecie co robić. tylu ludzi się tu obraca. I tacy piękni... *ostatnie słowa szepnęła do siebie, wpatrzona na jasnowłosego młodzieńca.* - Pomóżcie. Chcę odbudować dom Beatrice, ale nie mam za co nająć robotników, a wiecie... Dowódcę nie chcę prosić... *wzruszyła ramionami lekko, wciąż wpatrzona swymi dużymi, piwnymi oczyma w karczmarza.* - Dajcież jakąś radę...

Karczmarz

- Nie wiem co ci poradzić dziecko. Dowódca na pewno udzieliłby ci wsparcia. Do niego się zwróć. *rzekł jowialnie do dziewczyny.* - Mam kilka złotych monet, ale wątpię by starczyło choćby na materiał.*Pogrzebał w kieszeni.* - Mam jeszcze to. Tobie bardziej sie przyda, choćby do ozdoby. *wręczył jej niewielki wisiorek, który wcześniej rzuciła w jego stronę Imra.*

Mavair

- Ja za przewodnika robić mam? Przeca ja najwięcej czasu żem tu spędził. W karczmie... Nie wiem, czy bym potrafił... *W potylicę się podrapał, jak to zwykł czynić w takich sytuacjach, a jakby przez któregoś z bogów zesłana została kobieta kolejna. Łatwo byłoby nazwać ją "damą w potrzebie', a rycerstwo zawsze na pierwszym miejscu stać powinno... W życiu rycerza, a w rzyci młodzika.*
- Ja może... Tego... Pani pomogę? *Zwrócił się nieśmiało do nowoprzybyłej. Kolejna nieznana osoba... Jak to się ten świat zmienia.*